kąt płaski
Encyklopedia PWN
mat. bryła będąca sumą skończonej liczby czworościanów, sklejonych tak, by ich łączne wnętrze (wnętrze zbioru) było w jednym kawałku (spójne) oraz aby w jednym kawałku było wnętrze jej części wspólnej z odpowiednio małą kulą o środku w dowolnym z wierzchołków.
mat. figura geometryczna płaska będąca zbiorem punktów płaszczyzny ograniczonym łamaną zamkniętą, złożoną z 3 odcinków a, b, c, zwanych bokami trójkąta;
metrol. wzorzec kąta (jednowymiarowy) w postaci stalowego, płaskiego wielościanu o równoległych podstawach, w którym powierzchnie boczne, zw. pomiarowymi, tworzą ściśle określone kąty pomiarowe;
jednostka kąta płaskiego w układzie SI;
mat. jedno z twierdzeń geometrii elementarnej przypisywane Talesowi z Miletu: jeśli ramiona kąta płaskiego przetnie się 2 równoległymi prostymi, to długości odcinków wyznaczonych przez te proste na jednym z ramion kąta są proporcjonalne do długości odpowiednich odcinków na drugim ramieniu kąta, a zatem |OA|:|OB| = |OA′|:|OB′| oraz |OA|:|OB| = |AA′|:|BB′|.
czworokąt, czworobok,
mat. figura geometryczna płaska będąca zbiorem punktów płaszczyzny ograniczonych łamaną zamkniętą złożoną z 4 odcinków (inaczej: wielokąt płaski o 4 bokach);
